٭

٭

٭

ديروز متوهم بودم به شدت!
اول تو خيابون آقاي پاليزدار رو ديدم! بعد رضا شرافت، بعد مريم فربودي، بعد حامد، بعد مانيا(البته بدون کاوه!)، بعد هم چند تا از بچه هاي 78اي!
متاسفانه هيچ کدوم اينايي که فکر مي کردم مي بينم، الان ايران نيستن!!
حالم خراب بوده رسما!

مريم

٭

در دل من چيزي است، مثل يك بيشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بي تابم، كه دلم مي خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر كوه .
دورها آوايي است، كه مرا مي خواند . . .

حالم خوبه. خيلي سبكم. سبك سبك. مي تونم پرواز كنم. حتي بدون نسيم . . .
انگار يه حس گرم و روشن درونم جاريه.
خوبم! خيلي خوب.
عيد تو هم مبارك.
دلم براي اين ماه رمضان تنگ مي شه، شايد . . .

مريم

پ.ن: آهان يادم رفت بگم! تولدم دوباره مبارك! اول مرداد و اول شوال! خداييش خيلي با كلاسه ها!! مخصوصا كه عيد به اين خوبيه. امسال هيچكس يادش نبود كه امروز هم تولدمه! ديگه پس خيلي مبارك!
مي گم چقدر من حالم خوبه. نگو تازه به دنيا اومدم!

٭

٭

وه که با اين عمرهاي کوته بي اعتبار
اين همه غافل شدن از چون مني شيدا چرا؟!

مريم

٭

به دست هاي خود نگاه مي کنم . . .
اين شعر چند وقته افتاده تو دهنم همه اش با خودم مي خونمش. امروز واقعا داشتم دست هامو نگاه مي کردم . . .
هوم! مي دوني، دست هاي من پر از انرژيه، پر از بخشندگي. دست هاي من مي تونه زندگي ببخشه. مي تونه زندگي بسازه.
دست هاي من پر از چيزهاي خوبه براي دادن بي چشمداشت.
دست هاي من . . .
دست هاي من مظهر و زاينده زندگيه.
دستم رو بگير . . . آهان . . . حس کردي؟!

مريم

٭

Stop trying to control events, and just let them happen!

Maryam

٭

ميدوني، راست مي گن که خواستن، توانستن است. من به اين حرف ايمان دارم.
اگه شنيدي کسي گفت: "خواستم ولي نتونستم!" بفهم که دروغ مي گه! شک نکن که دروغه! يعني حداقل بايد به خواستنش شک کني. چون اگر کسي واقعا چيزي رو بخواد، نتونستن براش معني نداره.
در برابر يه خواستن واقعي، هيچ عامل دروني اي نميتونه ايجاد مانع کنه و موجب نتوانستن بشه.
در مورد عوامل بيروني هم، همه همه همه تلاش و نيرو و اراده و علل و اسبابي که مي تونه به کار مي گيره. اونوقت اگر نشد، يه عامل بيروني مانع شده.
خلاصه اينکه يه عامل دروني هيچوقت نمي تونه مانع رسيدن به چيزي که مي خواي بشه، مگر اينکه ادعات مبني بر خواستن يه دروغ باشه!

مريم

٭

٭

مي ترسم. هنوز هم مي ترسم! نمي تونم. دست خودم نيست. اين ترس هم مزمن شده. اين روزها همه جا باهام هست. حتي تو خواب. نمي تونم به خودم دروغ بگم. نمي تونم بگم مهم نيست، بي خيال! نمي تونم بگم هر چه بادا باد. ن م ي ت و ن م!!
اگر مي تونستم که نمي ترسيدم!
مي ترسم. مي ترسم. مي ترسم. مي ترسم . . .

مريم

٭

چو بر گورم بخواهی بوسه دادن
رخم را بوسه ده کاکنون همانیم

مريم

٭

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزي ما را . . .

مريم

٭

هر کسي از ظن خود شد يار من
وز درون من نجست اسرار من

دور و برم پر شده از آدمهاي پر مدعايي که هيچي نمي فهمن! حتي ساده ترين حرفهاي روزمره من رو هم نمي فهمن. چه برسه به درون و اين حرفها!
دچار انباشتگي دروني مزمن شدم. تا نگيري نمي فهمي چيه.

يه لحظه هايي هست تو زندگي، دور و برت رو نگاه مي کني مي بيني پر از آدمه. اونقدر که نمي شه شمرد. اما از هميشه هم تنهاتري. هيچکدومشون تو اون لحظه به دردت نمي خورن. حتي نبودنشون بهتر از بودنشونه. آدمهاي پر مدعاي تو خالي. . .

اصلا حتي نمي شه گفت!

مريم

٭

دلم می 40 ساله می خواد و مستی بی خمار...
مريم

٭

ابراهيم، مؤمنون، نور.
تو چي مي فهمي از اين توالي سه تايي؟!
مريم

٭

بود آيا که در ميکده ها بگشايند؟!
مريم

٭

از موعدش گذشته. ديگه همين روزها بايد به دنيا بياد. بچه ام رو مي گم! وگرنه يکيمون ممکنه بميره. شايد هم جفتمون. من و بچه طفلکم! گمونم زايمان سختي در پيش دارم!
مريم

٭

بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم
دلتنگم،دلتنگم،دلتنگم،دلتنگم،...

مداوم شده اين دلتنگي در اين روزهاي مثل هميشه بي تو، تو را خواستن هاي بي انتها...
نفس که بالا نمي آيد از بس که هي فرو داده اين همه گفتن را و بغض کاشته به جايش که سد کرده باشد بي محابا کلمات را جاري شدن را و دل که هي خواسته انکار کند آتش را که افروختي و دميدي و مي سوزاند حالا و آبش نيست و تابم نيست و از پس هر انکار گره اي زده بر گره اي و گره ها که حالا آنقدر کور شده که باز دل گره به گره بيفزايد و طلب کند دست هاي تو را براي گشودن اين ريسمان هاي تنيده شده از گره هاي چون تو را خواستن، که اگر دريغ کني دستهايت را ...
مداوم شده اين دلتنگي در اين روزهاي مثل هيشه . . .
بي تو . . .
مداوم شده . . .

مريم

٭

به جز خيالِ دهانِ تو نيست در دلِ تنگ...
مريم

٭

دلم رميده لولي وشيست شور انگيز...
مريم

پ.ن: ...دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آميز.

٭

بعضي از آدم ها هستن، مي تونن در عرض 3 ثانيه کاري کنن که به شدت احساس حماقت کني!
خيلي ناخوشاينده.
مريم

٭

٭

صبح که از خواب بيدار شدم ديدم روي دست راستم پر از يه چيز قرمز تو مايه هاي سس گوجه فرنگيه!! تو همون خواب و بيداري گفتم لابد براي سحر که رفتم تو آشپزخونه يه چيزي ماليده شده به دستم و نفهميدم. رفتم دستم رو گرفتم زير آب و دست کشيدم که اين چيز قرمز پاک بشه، جيغم بلند شد!! در کمال ناباوري فهميدم که اينا خون بوده!! با کلي آه و ناله دستمو شستم، نمي دوني چه چيز فاجعه اي بود! انگار که دستمو کشيده باشم روي رنده! آآآآآي!
حالا هرچي فکر مي کنم مي بينم من تو خواب چيزي رنده نکردم!!! نه لباسم، نه تخت و بالش و ... هم هيچکدوم هيچ چيزي که قابليت بريدن داشته باشه ندارن. تا بعد از سحر هم که دوباره بخوابم، سالم بودم.
فکر کنم کار جنهاي خونه مون بوده ديگه!!
مريم

٭

٭

من مطمئنم که در يکي از زندگي هاي قبليم يه بيد بودم. يه بيد مجنون.
موهاي بلندمو تا روي زمين مي ريختم دورم و مي گذاشتم باد بپيچه لا به لاشون و باهاشون بازي کنه.
هوووووووم! خوب يادمه حسش رو. چه لذتي داشت بازي باد با موهام.
منم با آرامش از اون بالا دنيامو نگاه مي کردم...
اوهوم! من مطمئنم که يه بيد مجنون بوده ام...

مريم

پ.ن: تو نمي ري جهنم. من تضمين مي کنم!

٭

سلام
میخواستی بگی بد شدم؟کفر میگم؟خودم میدونم!
یه چند سالی به حرف دل بودم، به نشونه ها ایمان داشتم،ایمان!!حالا که با مغز سقوط کردم باید سر یکی داد بزنم،نباید؟؟تو مگه مهربون ترین نیستی؟مگه بخشنده ترین نیستی؟پس یه مدت از من داغون له، نق یا به قول یه سری، کفر بشنو و منو ننداز جهنم!قرار نیست حالا که منو آرزوهامو نادیده گرفتی نق نق هامو بشنوی و منو به خاطرش چی میگن عقاب؟عتاب؟ کنی!
من یه چند وقتی میخوام فریاد بزنم،به ظاهر سر تو ولی شاید، شاید روزی پشیمون بشم...بعید میدونم بپذیرم که بهم لطف کردی...شاید روزی پذیرفتم که اینها مجازات بوده، اشتباهامو بفهمم ( آخه کدوم گناه اینقدر مجازاتش سنگینه؟؟خودت بگو!)
خلاصه به خاطر روزگار قدیم،روزای که من عاشقت بودم به خیال اینکه دوستم داری،روزایی که با نشونه ها و آیه ها یا هم حرف میزدیم (میدونم میگی اوهام بوده!)
ازم بگذر،ببخش منو!خوب؟نندازم جهنم!نه اینکه بخوام برم بهشتت،نه همون وسط بهشت و جهنم میشینم ،مثل الان!
من از جهنم میترسم خدا

"زهرا"

٭

همه چيزهاي خوب ماه رمضان يه طرف، اين نون و پنير و چايي افطارش يه طرف!
امروز فکر کنم روزه ام خيلي قبوله. چون از صبح دلم افطار مي خواد!
راستي پنج شنبه مياي مدرسه؟
مريم

٭

دوست داشته شدن از طرف کسي که ازش متنفري، باعث مي شه از خودت هم بدت بياد!
خيلي وقت بود دلم نخواسته بود بزنم تو دهن کسي.
الان دوباره پر از حس تهوعم!!!
مريم

٭

You find a way to reinvent the wheel just when everyone -- including you -- thinks that you're stuck working in the same old way. Just remember that not everyone may be ready for this revolutionary method.

Maryam

٭

مي دوني؟ ما آدمها به چند دليل و انگيزه به هم احترام مي گذاريم.
ا) به خاطر خودمون: يعني اگر به طرف مقابل احترام مي گذاريم، به اين دليل نيست که اون آدم احترام برانگيزه. اون آدم اصلا در احترام ما هيچ نقش بالذاتي نداره. بهش احترام مي گذاريم براي حفظ شان و منزلت و وجهه اجتماعي خودمون. براي اينکه خودمون محترم ديده بشيم و احترام بر انگيز.
2)به خاطر طرف مقابلمون: يعني اگر به کسي احترام مي گذاريم به خاطر اينه که قلبا به نظرمون احترام بر انگيزه و دوستش داريم.
3)به انواع ديگه اش الان کاري ندارم!!
اين دو نوعي که گفتم، هر دوتاش براي همه مون پر کاربرد هست. اولي بيشتر در روابطي ديده مي شه که صرفا و صرفا جنبه اجتماعي دارن و نه بيشتر.
دومي هم در روابط شخصي تر ديده مي شه. بين مثلا دو دوست يا هر رابطه اي از اين جنس.
هيچ کدومش هم بد نيست. هر کدوم سر جاي خودش مي تونه مناسب باشه.
اما مي دوني کي به آدم سنگين مياد؟
وقتي توي يه رابطه شخصي دوستانه، حس کني احترامي که دريافت مي کني از جنس احترام اول هست.
يعني تو به کسي احترام مي گذاري چون دوستش داري، اما اون به تو احترام مي گذاره چون مي خواد وجهه اجتماعيش حفظ بشه.
اين مي تونه يه رابطه دوستي رو کاملا به چالش بکشه!!

همين! اينا رو همين جوري نوشتم. داشتم به مقوله احترام فکر مي کردم که اين دسته بندي رو کشف کردم! اميدوارم هيچوقت اون حالت بد رو تجربه نکنم.
مريم