٭

٭

اگر اون روز تنها بودم، اگر تنها رفته بودم، شايد همه چيز يه جور ديگه مي شد. شايد کنترلش از دستم خارج نمي شد. شايد بقيه فرصت پيدا نمي کردن که پاشون رو از گليمشون درازتر کنن و با چند تا کار احمقانه اين طوري همه چيزو خراب کنن. شايد حالا همه چيز فرق مي کرد، همه چيز.
فقط اگر اون روز تنها بودم . . .

مريم

پ.ن: اين اگرها و اماها و چراها، داره منو به جنون مي کشه! جنون!

٭

نمي دونم چرا هر وقت ياد ضحي مي افتم، شبش بهم زنگ مي زنه!! باور کن!
حالا چي مي شد اگه به جاي ضحي، . . . بود؟!!

مريم

٭

کار دلم به جان رسد , کارد به استخوان رسد
ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن . . .

مريم

٭

"بانو زهرا"

٭

٭

گر تو نگيريم دست، کار من از دست شد . . . !

مريم

٭

٭

گفت: "مريم! تا حالا آيه 18 سوره مريم رو خوندي؟ مال وقتيه كه جبرئيل به مريم نازل مي شه و مي گه كه فرستاده خداست. ولي مريم از ترس انكارش مي كنه! من موقع سال تحويل كه قرآن رو باز كردم اين آيه اومد. فكر نمي كني شايد اين همون كاريه كه تو داري مي كني؟ شايد اين هم هديه خدا به تو باشه و حالا تو از ترس، داري باز نكرده پس مي فرستيش! "
خنده ام مي گيره!
مي خوام بهش بگم: "طفلك ساده من! من يكبار، فقط يكبار هديه اي كه خدا با هزارتا سلام و صلوات برام فرستاده بود، باز كردم و مي دوني چي شد؟! سوختم! سوختني كه حتي خاكستر شدن هم در پي نداشت. هنوز هم در حال سوختنم! هديه خدا؟!!"
دلم به سادگيش سوخت يا شايد هم به اميدش، كه نگفتم!

مريم

٭

٭

٭