٭

٭

٭

خاک بر سر این هم کلاسیهای من بکنن! خودمو کشتم نتونستم حالیشون کنم که وقتی 10 دقیقه از کلاس گذشته و استاد نیومده، باید برن! اونقدر نشستن که استاد با نیم ساعت تاخیر خودشو رسوند به کلاس. دیوونه شدم از دستشون!

مریم

پ.ن: چرا تنها؟ لازم بود؟ من به اندازه یه قدم زدن که می تونستم همراهیت کنم . . .

٭

٭

٭

بالاخره شعری رو که دیروز "محمد رمضانی فرخانی" برای قیصر خوند، پیدا کردم:

اي حوادث اخير جانِ پاكِ عاشقان ! تو بهتري ؟
از شما دلم، دلم گرفته است همچنان ، تو بهتري ؟

بس كن اي مواظبت نكرده از غنيمت وجود انس !
ما كه لطف خاص كم نديده ايم از اين خزان ، تو بهتري ؟

واقعاً ‌به جا و راست گفته اند اين كه روزگارِ دون
جايِ جاش ، پاك لامروّت است ناگهان ، تو بهتري ؟

گرچه من دلم براي برگهاي مهرباني ات بهار !
سخت دست تنگ مي شود درخت جاودان ! تو بهتري ؟

با وجود اين ولي نيازمند ناز هيچ كس مباد
پيكر شكسته بسته ات بهار خونچكان ! تو بهتري ؟

راه و رسم انس ويژه با معاشران واقعي ،‌ خدا !
عاقبت، چنين كه هديه شد مباد ارمغان ، تو بهتري ؟

عقل من كه قد نمي دهد براي بعدهاي بعد از اين
پيش از اين ولي چنين نبوده بي گمان ، تو بهتري ؟

ـ اين زلال، ردپاي چيست روي گونه هاي شور من ؟
ـ رنگ و طعم هشت سال دوستي بي امان ، تو بهتري ؟

اين دلي كه ديگران به قدر وسع خود شكسته اند را
دست كم تو نشكن اي خداي خوب و مهربان ! تو بهتري ؟

ديگر اين كه دست دوستانه اي برايم از صميم دل
واقعاً به جز شما كسي نمي دهد تكان ، تو بهتري ؟

~

همركاب با عصا و لاغر و تكيده ... در كنار ميز
آخ: پوستين آشكار روي استخوان ! تو بهتري ؟

[روز، عصر، خارجي:] نماي كافه اي كنار جاده ـ با
يك رديف صندلي، سه ميز، چند سايه بان ،‌ تو بهتري ؟

ـ خسته ام از اين كوير! ـ باز خسته اي؟ ـ چقدر هم! و بعد
طعم قند و چاي تلخ ـ يك نما از استكان ـ تو بهتري ؟

ـ حزن اين صدا براي من چقدر آشناست [ داخلي ]
مال صفحه ي شماست ؟ ـ‌ رفت سمت پيشخوان ـ تو بهتري ؟

...اين شهيدي است يا صُديف؟ تاج اصفهاني يا سراج؟
اين گلوي حضرت سياوش است يا بنان ؟ تو بهتري؟

حسرتي شكفته از رفاقتي قديم ـ آ...خ روزگار...
گوش مي كني؟ رسيده باز هم به « كاروان » ... تو بهتري ؟

~

گفتم اين ترانه از قبيل چامه و چكامه نيز نيست
گفت ماجراي عاشقانه اي است در ميان ، تو بهتري ؟

پوستين عشق روي شانه هاي لخت استخوان شعر
اين خودش حديث زنده اي است از مغان ، تو بهتري ؟

دست كودكان شهر را بگير در سماع باده ات
آه اي پدر! بگير، بي شما نمي توان ، تو بهتري ؟

دست نارساي طبع من چه دير و دامنت چقدر دور!
اجتهاد واژه هاي بي ردا و طيلسان ! تو بهتري ؟

هيچ شاعري به اعتبار مدح يا به صرف مصلحت
در ميان قلب هايمان نكرده آشيان ، تو بهتري ؟

كار من گذشته از تعارفات مصطلح، ‌تو واقفي
حال، بعدِ هشت سال دوستيِ خوبمان ، تو بهتري ؟

مثل خيلي از برادران اهل ذوق و فضل، آخرش
شعر هم براي امن عيش ما نشد دكان ، تو بهتري ؟


مریم

پ.ن1: از اینجا پیدا کردم.
پ.ن2: قسمتهای پر رنگ ظاهرا از زبان قیصر هست.

٭

٭

خوندن این شعر (من خواب دیده ام به خدا خوب می شوی . . .) و دیدن این عکسها و این و این و این ! همه اش دوباره من رو غرق غصه کرد . . . باورم نمی شه هنوز

مریم

٭

دو سالی هست که مشتری شاعرانه های سیامک بهرام پرور هستم. نوشته هاش سرشار از تازگی و شور و شعف زندگیه. خوندنش دلم رو به وجد میاره. و نقدهای خوب و قوی ای که به کتابها می نویسه و گزیده مطالب و اشعاری که از شاعران و نویسنده های دیگه تو شاعرانه ها می گذاره، برای من که خیلی مفید بوده. خیلی از نقدها و معرفی هایی که برای کتابی نوشته، من رو راهی کتابفروشی کرده برای خرید کتاب. حتما تو هم از خوندنش لذت می بری.

مریم